De keuze voor de opvolger van de eurogroep, de club van ministers van Financiën, wordt waarschijnlijk bepaald door een klassiek onderonsje tussen Duitsland en Frankrijk, signaleert Z24’s Eline Ronner.
Deze week gaf de de Luxemburger Jean-Claude Juncker aan dat hij nog dit jaar
of begin 2013 wil stoppen als voorzitter van de eurogroep. Dat is de club
van ministers van Financiën van de eurolanden.
De post van Juncker speelt een belangrijke rol in de eurocrisis, omdat de
voorzitter van de eurogroep in feite als een soort oliemannetje fungeert
tussen Noordelijke en Zuidelijke eurolanden, en moet zorgen dat compromissen
mogelijk worden over heikele dossiers als financiële steun aan zwakke
eurolanden en begrotingsafspraken.
Eigenlijk liep Junckers termijn afgelopen zomer al af. De eurolanden konden
het toen alleen niet eens worden over wie Juncker moest opvolgen, dus bleef
hij maar zitten.
Juncker klaagde echter steeds openlijker dat hij het simpelweg niet meer
trekt. Hij vertoont tekenen van vermoeidheid en heeft last van nierstenen.
Het is dus hoog tijd om te stoppen.
Duitse dominantie
De gedoodverfde opvolger voor de Luxemburger was de Duitse minister van
Financiën Wolfgang Schäuble. Maar diens benoeming werd een half jaar geleden
geblokkeerd door de Franse president Hollande, die vreesde dat Duitsland te
dominant zou worden.
Hollande stelt zich sinds zijn verkiezing afgelopen voorjaar veel sterker op
als belangenbehartiger van zwakkere, zuidelijke eurolanden dan zijn
voorganger Sarkozy. Hij heeft ook een veel koelere relatie met de Duitse
bondskanselier Merkel. De tandem 'Merkozy' heeft geen opvolger gekregen.
Inmiddels wordt de Duitser Schäuble wederom genoemd als kanshebber voor de
post van voorzitter van de eurogroep, maar zou hij er zelf geen zin meer in
hebben. Bovendien gaat Duitsland volgend najaar naar de stembus en is het de
vraag of Schäuble daarna nog wel minister van Financiën is.
De Duitsers hebben zelf ook laten weten
dat zij willen dat de volgende voorzitter van de eurogroep een minister van
Financiën is. Hiermee is meteen ook de Oostenrijkse
hoop op het voorzitterschap voor de eurogroep om zeep geholpen. Vrijwel
direct nadat Juncker aangaf te willen stoppen, doken er berichten op dat de
Oostenrijkse Bondskanselier Werner Faymann de juiste man voor de post zou
zijn.
Frans-Duitse deal
Intussen lijken de Fransen en de Duitsers achter de schermen toch een dealtje
te hebben gesloten, melden verschillende media, waaronder het Duitse blad Der
Spiegel.
Als één van de twee landen dit keer het voorzitterschap van de eurogroep
krijgt, zal de post daarna naar de ander gaan. In dat licht is het niet zo
gek dat president Hollande zijn schatkistbewaarder Pierre Moscovici nu naar
voren schuift als van voor de post.
De naam van de Fransman zong al vrij snel rond, nadat Juncker aangaf te willen
stoppen. Moscovici zegt zelf wijselijk van niets te weten.
Probleem is wel dat Moscovici geldt als een 'duif' inzake het stellen van
harde eisen aan landen die Europese steun nodig hebben . Dat zou voor
weerstand kunnen zorgen bij hardliners zoals Nederland en Finland. De
Duitsers zullen vast enkel instemmen vanwege het idee, dat ze daarna zelf de
post mogen vervullen. Niet omdat ze Moscovici zo zien zitten.
Dijsselbloem in de race?
Bij de neutralere namen die rondzingen, valt onder meer die van onze eigen
minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem. Hij is economisch goed onderlegd
en heeft het talent partijen nader tot elkaar te brengen. Desalniettemin is
het onwaarschijnlijk dat Dijsselbloem het wordt, omdat hij nog vrij kort
minister is.
Tenzij andere eurolanden de handen ineen slaan en samen met een sterke
tegenkandidaat komen, lijkt het erop dat de eurogroep straks door een
ouderwets potje handjeklap tussen de Fransen en de Duitsers verzekerd is van
een voorzitter. Tot twee keer toe.
Lees ook:
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl